Nabywanie systemu językowego jest dla niektórych dzieci trudnym wyzwaniem rozwojowym, z którym często nie poradzą sobie bez pomocy specjalisty (logopedy) oraz ukierunkowanej stymulacji środowiska (rodziców, opiekunów, nauczycieli etc.). To właśnie rodzice/opiekunowie spędzają z dzieckiem najwięcej czasu i mogą wykorzystywać codzienne sytuacje do stymulacji mowy.

         W niniejszym poście znajdą Państwo ogólne wskazówki, jak w warunkach domowych/przedszkolnych wspomóc dziecko w nabywaniu i rozwijaniu systemu językowego.

1. Daj dziecku prawidłowy wzór do naśladowania (unikaj zdrobnień oraz spieszczeń).

2. Stosuj „kąpiel słowną” – komentuj to, co aktualnie robisz, albo co robi Twoje dziecko; mów powoli i wyraźnie. Nazywaj przedmioty z otoczenia. Dostosuj sposób przekazu do odbiorcy – mów prostymi zdaniami, używaj słownictwa na poziomie dziecka.

3. Zachęcaj dziecko do rozmawiania, stymuluj jego potrzebę wyrażania emocji. Słuchaj, tego co maluch chce Ci przekazać i pozwalaj mu dokańczać wypowiedzi.

4. Chwal za każdą reakcję głosową.

5. Stwarzaj możliwości nabywania i utrwalania nowych umiejętności.

6. Zachęcaj do naśladowania odgłosów zwierząt, przyrody, pojazdów itp.

7. Czytaj dziecku książeczki. Śpiewaj piosenki, recytuj wierszyki. Nazywaj to, co znajduje się na ilustracjach, zachęcaj malucha do wypowiadania słów, które już zna.

8. Pamiętaj o ćwiczeniach aparatu mowy (zachęcaj do naśladowania cmokania, ssania, mlaskania, parskania, robienia dzióbka, oblizywania ust, robienia balonów z policzków, etc.).

9. Stosuj ćwiczenia oddechowe (razem z dzieckiem dmuchajcie na piórka, styropianowe piłeczki, lekkie elementy, róbcie bańki mydlane).

10. Zwróć uwagę na to, co i w jaki sposób dziecko je – dostarczaj pokarmów o różnych strukturach, fakturach i konsystencjach.

11. Zachęcaj dziecko do kontaktu z rówieśnikami, stwarzaj sytuacje do komunikowania się z innymi.

12. Nie odbieraj motywacji do mówienia. Nie akceptuj wyłącznie krzyku/płaczu/wskazywania, jako formy komunikowania się.*

13. Utrzymuj kontakt wzrokowy z dzieckiem, gdy do niego mówisz. Ucz także maluszka koncentrowania wzroku na rozmówcy.

14. Ogranicz dostęp do wysokich technologii (tablet, smartfon, telewizor).

           Powyższe wskazówki są przykładowymi zaleceniami, które mogą wspomóc rozwój mowy. Należy jednak pamiętać, że podłoże zaburzeń/opóźnień mowy obejmuje bardzo szerokie spektrum i może być kompilacją różnorakich czynników. W celu ustalenia zindywidualizowanego planu terapii niezbędna jest konsultacja i diagnoza specjalisty w zakresie zaburzeń mowy – logopedy/neurologopedy.

*dotyczy dzieci, które mają warunki anatomiczno-funkcjonalne do tworzenia realizacji słownych.

Opracowała: mgr Anna Derlatka

Gabinet logopedyczny Logospec