➡️ mówmy powoli, używając prostych słów;

➡️ nie mówmy zbyt głośno i wprost do ucha (to nie zaburzenie słuchu);

➡️ w czasie rozmowy zwracajmy się do rozmówcy twarzą;

➡️ nie poprawiajmy cały czas;

➡️ okazujmy aprobatę dla starań, potwierdzajmy, gdy rozumiemy, co afatyk chce zakomunikować;

➡️ rozmawiajmy z bliskim o tym, co dla niego ważne, o pasjach które nadal ma, ale często trudniej mu je realizować;

➡️ nie oczekujmy szybkiej odpowiedzi, gdy osoba z afazją skupiona jest na innej czynności;

➡️ razem dbajmy o dom, w takim zakresie w jakim jest to możliwe;

➡️ wdrażajmy osobę z afazją do czynności codziennych, tak by mogła się usamodzielniać;

➡️ niech bierze udział w podejmowaniu decyzji;

➡️ pytajmy o opinię w różnych kwestiach;

➡️ nie izolujmy osoby z afazja podczas spotkań towarzyskich, czy rodzinnych, nawet gdy nie może w nich w pełni uczestniczyć;

➡️ pamiętajmy, że osoby z afazją łatwiej się męczą i wiele czynności wymaga od nich większego wysiłku;

➡️ organizujmy afatykowi czas, zachęcajmy do dbałości o wygląd, gdy jest taka potrzeba;

➡️ nie pozwalajmy na bezczynność i popadanie w apatię.

Opracowała Anna Derlatka

źródło: ABC afazji K. Wnukowska