family-1784371_960_720.jpg

czy dwulatek mówi - logopeda warszawa

Czy dwuletnie dziecko mówi ?

W niniejszym artykule odpowiem na powyższe pytanie, oraz scharakteryzuję mowę dwulatka. Bardzo często bowiem, do mojego gabinetu przychodzą rodzice z dziećmi około 3 – letnimi, które nie mówią, mówią bardzo mało lub ich mowa nie służy do komunikacji. Czy jest to powód do niepokoju? – zdecydowanie taka sytuacja wymaga konsultacji z logopedą.

Nierzadko, w trakcie wywiadu logopedycznego, rodzice informują mnie, że dotychczas nie podejmowali interwencji w zakresie rozwoju mowy swojej pociechy, ponieważ wydawało im się, że dziecko  2 -2,5 roczne nie musi mówić, zwłaszcza gdy jest chłopcem. Nic bardziej mylnego!kiedy do logopedy

Pierwsze słowa pojawiają się około pierwszego roku życia, a to, czy rozwój komunikacji przebiega prawidłowo logopeda może ocenić już o wiele wcześniej – analizując chociażby czy dziecko głużyło, gaworzyło, czy nawiązuje kontakt wzrokowy, wykazuje zainteresowanie otoczeniem, osobami, wskazuje palcem, naśladuje etc. Czasami, rodzice przekazują, że czekali, aż mowa dziecka samoistnie się rozwinie. Często mowa dziecka rozwija się samoistnie, nigdy jednak nie mamy pewności co do tego, czy to się wydarzy, dlatego niezwykle istotny jest szczegółowy wywiad logopedyczny i badanie dziecka, aby uwzględnić czynniki ryzyka mogące wpływać na trudności w zakresie przyswojenia umiejętności, jaką jest posługiwanie się systemem językowym.

Jak zatem mówi dziecko dwuletnie?

ile mówi dwulatekKażde dziecko jest inne i rozwija się w sposób indywidualny, na który składa się wiele czynników endo i egzogennych. Podobnie jak dla rozwoju ruchowego, również dla rozwoju językowego są pewne ramy czasowe, w których dziecko powinno daną umiejętność przyswoić. Dwulatek w swoim słowniku czynnym ma ponad 50 słów (według niektórych źródeł nawet 300 słów). W większości są to rzeczowniki, wyrażenia dźwiękonaśladowcze, czasowniki. Dziecko dwuletnie rozumie znacznie więcej niż jest w stanie wypowiedzieć.

Jakie głoski wymawia dwulatek?

Dziecko dwuletnie potrafi wyartykułować wszystkie samogłoski. Wymawia spółgłoski: p, b, m, w, f,(w, f czasami są jeszcze zastępowane b,p) ś,ź,ć, dź, ń, k, g,(k, g mogą być jeszcze zamieniane na t,d) t, d, n, l (l może być zamieniana na j). Sprawność aparatu mowy dziecka dwuletniego nie jest jeszcze wystarczająca, aby posługiwać się głoskami sz,rz,cz,dż lub r. Także głoski s,z,c,dz są zmiękczane i realizowane jako głoski ś,ź,ć,dź. Poza mową czynną, która powinna być zrozumiała nie tylko dla najbliższego otoczenia dziecka, ważne jest, że dwulatek rozumie proste polecenia i potrafi je wykonać. Potrafi np pokazać koło w aucie, lub oko misia czy lali, poproszone wyrzuci papierek do kosza (oczywiście, jeśli zechce;)), poda zabawkę itp.

Czy dziecko dwuletnie posługuje się zdaniami?

Dziecko dwuletnie zaczyna łączyć słowa w proste zdania. Najczęściej są to połączenia dwuwyrazowe (tj tata am, mama oć itp.). Pojawiają się elizje (ominięcia) głosek, sylab lub grup spółgłoskowych (np zamiast choć dziecko powie oć, zamiast daj -da), przestawki sylab, wtrącenia głosek lub sylab. W drugim roku życia pojawiają się dziecięce neologizmy. Dziecko zaczyna uczyć się reguł języka i tworzy nowe słowa, uwzględniając np kryterium ich użycia (do zamiatania- zamiatak, do mycia-myjek itp).

To, co bardzo ważne – dziecko przejawia wyraźną intencję komunikacyjną (dwulatek chce się komunikować!), próbuje wiele nazywać, zadaje pytania, nawiązuje kontakt wzrokowy, wskazuje palcem, używa prostych gestów, naśladuje.

20180501_073515-1024x707.jpg

Terapia logopedyczna z zastosowaniem słuchawek forbrain   źródło: materiały własne

W gabinecie logospec wykorzystywane są nowoczesne i sprawdzone rozwiązania technologiczne wspomagające terapię logopedyczną, neurologopedyczną i pedagogiczną. Jednym z takich urządzeń są właśnie, słuchawki forbrain®

źródło: https://pl.forbrain.com/
Jest to urządzenie do treningu słuchowo – głosowego, bazującego na sprzężeniu zwrotnym. Dzięki specjalnie opracowanemu dynamicznemu filtrowi, głos podlega modulacji i odpowiedniemu wzmocnieniu, co wpływa na lepszą percepcję oraz przetwarzanie informacji zmysłowych. Pacjent precyzyjniej słyszy swoje wypowiedzi, co przy odpowiednio dobranych ćwiczeniach  stopniowo wpływa na poprawę wyrazistości i płynności  mowy oraz koncentrację uwagi na dźwiękach mowy. Słuchawki forbrain działają poprzez przewodnictwo kostne, dzięki czemu sygnał akustyczny jest lepiej percypowany i szybciej dociera do mózgu. Łatwiej analizowane i przetwarzane są wypowiadane treści.
źródło: materiały własne

Dynamiczny filtr wzmacnia wysokie i tłumi niskie częstotliwości. Dźwięki wysokie dostarczają energii sieci włókien nerwowych sprzyjając przekazywaniu wysokich harmonicznych poprawiają dynamikę i koncentrację pobudzając zmysłowe komórki słuchowe. W reakcji na taki bodziec poprawiamy swoje wypowiedzi na bardziej rytmiczne. Głos jest przekazywany do ucha z nagłymi zmianami kontrastów zależnymi od barwy i natężenia głosu, co sprawia że poprawia się aktywność mózgu. Poprawie ulegają dyskryminacja dźwięku oraz cechy prozodyczne mowy.

Terapia dysleksji z dominacją podtypu słuchowego źródło: materiały własne

Forbrain oddziałuje bezpośrednio i stymuluje także układ przedsionkowy odpowiedzialny za zmysł równowagi i orientacji przestrzennej. Wpływa na poprawę kontroli ruchów stymulując małą motorykę, a tym samym również mowę. Dzięki tak wielu zaletom słuchawki forbrain skutecznie wspomagają terapię logopedyczną.

Forbrain stosujemy w terapii zarówno osób dorosłych, jak i dzieci w celu pracy nad emisją głosu, dykcją, uwagą, koncentracją i zapamiętywaniem. Są uwielbianym i wyczekiwanym przez dzieci narzędziem urozmaicającym, ale przede wszystkim skutecznie wspomagającym terapię logopedyczną. Słuchawki forbrain bardzo dobrze sprawdzają się podczas terapii dysleksji a także korekcji wad wymowy. Można stosować je u dzieci z opóźnionym rozwojem mowy, u pacjentów z afazją, dyspraksją, z zaburzeniami przetwarzania słuchowego, a także przy nadpobudliwości, zaburzeniach rozwoju oraz zaburzeniach integracji sensorycznej. Sprawdzają się w hałasie ponieważ kompensują straty wynikające z przewodnictwa powietrznego i otaczającego hałasu.

Terapia afazji sensorycznej z wykorzystaniem forbrain                źródło: materiały własne

Dobierając, z rozwagą i dbałością o najwyższą jakość, profesjonalizm oraz skuteczność, narzędzia wspomagające terapię, uważam, że słuchawki  forbrain są urządzeniem spełniającym powyższe kryteria, a efekty ich stosowania są bezsprzeczne.

Należy pamiętać, że nawet najlepsze urządzenie w pełni nie zastąpi systematycznej terapii pod kierunkiem specjalisty. W przypadku podejrzenia zaburzeń, opóźnień mowy należy niezwłocznie skontaktować się z logopedą.

Badania naukowe traktujące o FORBRAIN®:

https://www.forbrain.com/learn-more/scientific-results

Opracowała mgr Anna Derlatka

Artykuł napisany w oparciu o informacje ze strony www.forbrain.com oraz obserwacje własne w toku pracy z urządzeniem.

noooooooooooow.jpg

           Nabywanie systemu językowego jest dla niektórych dzieci trudnym wyzwaniem rozwojowym, z którym często nie poradzą sobie bez pomocy specjalisty (logopedy) oraz ukierunkowanej stymulacji środowiska (rodziców, opiekunów, nauczycieli etc.). To właśnie rodzice/opiekunowie spędzają z dzieckiem najwięcej czasu i mogą wykorzystywać codzienne sytuacje do stymulacji mowy.

         W niniejszym poście znajdą Państwo ogólne wskazówki, jak w warunkach domowych/przedszkolnych wspomóc dziecko w nabywaniu i rozwijaniu systemu językowego.

1. Daj dziecku prawidłowy wzór do naśladowania (unikaj zdrobnień oraz spieszczeń).

2. Stosuj „kąpiel słowną” – komentuj to, co aktualnie robisz, albo co robi Twoje dziecko; mów powoli i wyraźnie. Nazywaj przedmioty z otoczenia. Dostosuj sposób przekazu do odbiorcy – mów prostymi zdaniami, używaj słownictwa na poziomie dziecka.

3. Zachęcaj dziecko do rozmawiania, stymuluj jego potrzebę wyrażania emocji. Słuchaj, tego co maluch chce Ci przekazać i pozwalaj mu dokańczać wypowiedzi.

4. Chwal za każdą reakcję głosową.

5. Stwarzaj możliwości nabywania i utrwalania nowych umiejętności.

6. Zachęcaj do naśladowania odgłosów zwierząt, przyrody, pojazdów itp.

7. Czytaj dziecku książeczki. Śpiewaj piosenki, recytuj wierszyki. Nazywaj to, co znajduje się na ilustracjach, zachęcaj malucha do wypowiadania słów, które już zna.

8. Pamiętaj o ćwiczeniach aparatu mowy (zachęcaj do naśladowania cmokania, ssania, mlaskania, parskania, robienia dzióbka, oblizywania ust, robienia balonów z policzków, etc.).

9. Stosuj ćwiczenia oddechowe (razem z dzieckiem dmuchajcie na piórka, styropianowe piłeczki, lekkie elementy, róbcie bańki mydlane).

10. Zwróć uwagę na to, co i w jaki sposób dziecko je – dostarczaj pokarmów o różnych strukturach, fakturach i konsystencjach.

11. Zachęcaj dziecko do kontaktu z rówieśnikami, stwarzaj sytuacje do komunikowania się z innymi.

12. Nie odbieraj motywacji do mówienia. Nie akceptuj wyłącznie krzyku/płaczu/wskazywania, jako formy komunikowania się.*

13. Utrzymuj kontakt wzrokowy z dzieckiem, gdy do niego mówisz. Ucz także maluszka koncentrowania wzroku na rozmówcy.

14. Ogranicz dostęp do wysokich technologii (tablet, smartfon, telewizor).

           Powyższe wskazówki są przykładowymi zaleceniami, które mogą wspomóc rozwój mowy. Należy jednak pamiętać, że podłoże zaburzeń/opóźnień mowy obejmuje bardzo szerokie spektrum i może być kompilacją różnorakich czynników. W celu ustalenia zindywidualizowanego planu terapii niezbędna jest konsultacja i diagnoza specjalisty w zakresie zaburzeń mowy – logopedy/neurologopedy.

*dotyczy dzieci, które mają warunki anatomiczno-funkcjonalne do tworzenia realizacji słownych.

Opracowała: mgr Anna Derlatka

Gabinet logopedyczny Logospec

słuch.jpg

sluch

Terapia logopedyczna dziecka z wadą słuchu jest często procesem długotrwałym, wymagającym pełnego zaangażowania zarówno ze strony specjalistów, dziecka, jak i rodziców lub opiekunów. Usprawnianie rozpoczyna się od uświadomienia dziecku istnienia dźwięku, poprzez jego lokalizowanie, aż do rozwoju mowy. W procesie rehabilitacji bardzo duże znaczenie ma wczesna diagnoza
i wczesne aparatownie. Głównym celem działań rehabilitacyjnych jest dążenie do językowego (lub alternatywnego) porozumiewania się osób z wadą słuchu. Rozwijanie mowy jest istotnym ogniwem rewalidacji dziecka z uszkodzonym narządem słuchu.

logopeda Warszawa„Utracone zdolności słuchowe mogą być odzyskane poprzez wychowanie słuchowe” (Kulczycka, 2004), którego celem jest stymulowanie umiejętności słyszenia, a także rozbudzanie zainteresowania światem dźwięków, poprzez dostarczanie dziecku bodźców słuchowych.

Wychowanie słuchowe obejmuje różnorodne grupy ćwiczeń, a w tym:
Ćwiczenia słuchowe z wykorzystaniem bodźców werbalnych – zanim zacznie się mówić do dziecka należy zwrócić na siebie jego uwagę. Zdania powinny być adekwatne do etapu terapii, na którym znajduje się dziecko.
• Ćwiczenia z instrumentami – różnorodne zabawy na sygnał, których podstawą jest warunkowanie. Na początku terapii najlepiej wykorzystać bębenek, który jest słyszany nawet przez dzieci z głębszym stopniem niedosłuchu. Stopniowo wprowadza się nowe instrumenty i zwiększa poziom trudności wykonywanych ćwiczeń.
Ćwiczenia słuchowe logorytmiczne – związane są z ruchem i muzyką. Usprawniają ruchy całego ciała (zarówno małą jak i dużą motorykę).
Ćwiczenia dotyczące konkretnego zakresu pojęć – zabawy polegające np na: dokładaniu obrazków do takich samych przedmiotów, układaniu obrazków, tworzeniu historyjek obrazkowych (np. memory, loteryjki, domina obrazkowe).

Poniżej przedstawione zostały poziomy i etapy programu rehabilitacji słuchu opracowane w ośrodku warszawskim przez Joannę Szuchnik:

1. Detekcja dźwięku
W tym etapie kształtuje się możliwość zauważania obecności lub braku dźwięków w otoczeniu. Dziecko uczy się reagować na dźwięk. Wykorzystuje się zarówno dźwięki werbalne jak i niewerbalne.
2. Różnicowanie cech dźwięku
Jest to zdolność określania, czy dwa bodźce są takie same, czy różne. Dziecko koncentruje się na porównywaniu cech akustycznych dźwięków. Dyskryminacja odnosi się do dźwięków otoczenia oraz dźwięków mowy. Dziecko uczy się dostrzegać i odpowiadać w zróżnicowany sposób na dostarczane bodźce słuchowe.
3. Identyfikacja dźwięku
Etap ten polega na utożsamianiu dźwięków z konkretnymi sytuacjami, przedmiotami, zwierzętami. Jest to możliwość określania poprzez powtórzenie, wskazanie, lub napisanie usłyszanych dźwięków mowy.
4. Rozpoznawanie i rozumienie mowy
Jest to umiejętność rozpoznawania dźwięków mowy przejawiająca się między innymi adekwatnym odpowiadaniem na pytania, wykonywaniem poleceń, uczestnictwem w dialogu. Poprzez ćwiczenia tego etapu dziecko zaczyna rozumieć, co słyszy i może utożsamiać dźwięk z wypracowanym poprzez doświadczenie poprzednich etapów wzorem.
5. Sytuacja dialogowa
Poziom zwykłej rozmowy obejmuje identyfikację dźwięków – głównie sygnałów mowy, spośród zamkniętego zestawu, którego tematyka i trudność zmieniają się wraz ze zwiększaniem umiejętności ćwiczącego.
terapia dysleksji

Warunkami powodzenia wychowania słuchowego są: wczesne zdiagnozowanie, regularny – satysfakcjonujący kontakt pomiędzy rodzicami i specjalistami wspomagającymi rozwój mowy, natychmiastowe zastosowanie aparatów słuchowych (w razie konieczności implantu ślimakowego), wczesne podjęcie wychowania słuchowo – językowego.

 

Opracowała neurologopeda

mgr Anna Derlatka

Literatura

  1. Kulczycka E., “Wychowanie słuchowo – werbalne dzieci z wadą słuchu w wieku przedszkolnym”, wyd. Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej, Warszawa, 2004, s. 23.

2. Szuchnik J., „Poprzez słuchanie do słowa”, wyd. Stowarzyszenie Przyjaciół Osób Niesłyszących i  Niedosłyszących „Człowiek – Człowiekowi”, Warszawa, 2000.

ul. Bolesławicka 51b (placówka 1)               

ul. Bolesławicka 51c (placówka 2)
03-377 Warszawa
tel.: 530 511 982
mail: logospec.centrum@gmail.com

Zapisz sie do newslettera

Wszelkie prawa zastrzeżone © 2021 logospec.pl